Projekt "Nowoczesne Centra Edukacji Zawodowej w Powiecie Puławskim"

Super User

Odsłony: 14706

Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Lubelskiego na lata 2014-2020, 
w zakresie Osi priorytetowej 13: Infrastruktura Społeczna.

Działanie: 13.6 Infrastruktura kształcenia zawodowego i ustawicznego.

Okres realizacji projektu: od 2016-03-11 do 2018-11-30.

Beneficjent: Powiat Puławski.

Wartość Projektu: 3 552 818,57 zł.

Dofinansowanie UE: 3 000 000,00 zł.

Wkład własny Powiatu Puławskiego: 552 818,57 zł.

Celem głównym projektu pn. „Nowoczesne centra edukacji zawodowej w Powiecie Puławskim" jest dostosowanie oferty szkolnictwa zawodowego do potrzeb rynku pracy w Powiecie Puławskim. Uzupełnia go cel pomocniczy: poprawa jakości i efektywności kształcenia zawodowego w Powiecie Puławskim.

Realizacja celów projektu Nowoczesne centra edukacji zawodowej w Powiecie Puławskim przyczyni się do zwiększenie zdawalności egzaminów zawodowych i wzrostu liczby wykwalifikowanych specjalistów w branżach pożądanych na lokalnym rynku pracy. Projekt wpłynie również na wzrost popytu na szkolnictwo zawodowe na tym obszarze.

Wskaźnik produktu to 8 wspartych obiektów, wyposażonych w 299 szt. sprzętu i potencjał wspartej infrastruktury obejmujący 1258 uczniów. Bezpośrednią grupą docelową są uczniowie, pośrednio z rezultatów projektu będą korzystali przedsiębiorcy funkcjonujący na terenie pow. puławskiego, nauczyciele i mieszkańcy.

Patron szkoły

Kategoria: O szkole

15 kwiecień 2014

Super User

Odsłony: 22622

Maria Skłodowska–Curie to fizyk i chemik. Dzięki ilościowemu podejściu do badań wraz z mężem Piotrem Curie odkryła dwa radioaktywne pierwiastki – polon i rad. Jako pierwsza stwierdziła, że prześwietlanie substancji radioaktywnych wywołuje reakcje chemiczne. Tak narodziła się chemia radiacyjna. Maria Skłodowska–Curie jest również twórcą radiochemii oraz radiologii, której to poświęciła się przede wszystkim w latach 20. i 30. ubiegłego stulecia. Maria Skłodowska–Curie została dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla: w 1903 r. roku wraz z mężemi H.Becquerelem za odkrycie radioaktywności, a w roku 1911 z chemii (była wtedy profesorem na Sorbonie) za wkład w rozwój chemii poprzez odkrycie polonu i radu oraz badania nad chemią związków tych pierwiastków.

Dzieciństwo
Maria przyszła na świat 7 listopada 1867 roku w Warszawie. Była najmłodszą pośród pięciorga dzieci Władysława i Bronisławy: Zofii, Józefa, Bronisławy, Heleny i właśnie Marii. Jej dzieciństwo zostało naznaczone śmiercią siostry Zofiii matki. Wydarzenia te bardzo Marię zmieniły, były najprawdopodobniej przyczyną porzucenia katolicyzmu. Władysław i Bronisława wychowywali swoje dzieci na patriotów. Już w dzieciństwie Maria wykazywała się wspaniałą pamięcią i koncentracją, błyskawicznym myśleniem oraz nadzwyczajna pracowitością. Zdarzało się,że odmawiała jedzenia i snu,byle tylko nie przerywać nauki.

Edukacja
W wieku 16 lat Skłodowska ukończyła naukę w gimnazjum dla dziewcząt, zdobywając złoty medal za najlepsze wyniki w nauce. W wieku 17 lat zdecydowała się rozpocząć pracę zarobkową, a większość środków finansowych przekazywała swojej siostrze Bronisławie, która studiowała medycynę w Petersburgu. W zamian za to Bronisława obiecała swoje wsparcie, gdy przyjdzie czas na studia Marii. Obietnica ta została dotrzymana, obie siostry przez całe życie niestrudzenie pracowały i okazywały wzajemne poświęcenie.

Pierwsza praca
Po dwóch latach udzielania korepetycji dzieciom z bogatych rodzin, Maria doszła do wniosku, że nie oszczędza pieniędzy efektywnie. Przez kolejne trzy lata pracowała jako dobrze opłacana guwernantka. Została zatrudniona przez właściciela fabryki cukru buraczanego, aby kształcić jego dzieci. Maria w wolnym czasie uczyła dzieci polskich robotników, mimo że w ten sposób ogromnie narażała się władzom rosyjskim. Pozostałą część wolnego czasu poświęcała na czytanie książek z wielu dziedzin nauki. Równolegle z chemia i fizyką zajmowała się socjologią i literaturą. Kiedy okazało się, że bliższe jej są przedmioty ścisłe, zaczęła pobierać lekcje chemii od jednego z chemików zatrudnionych w fabryce.

Małżeństwo
W 1891 roku Maria udała się do Paryża, gdzie na Sorbonie miała możliwość uczęszczania na wykłady Paula Appella, Gabriela Lippmanna i EdmoondaBouty’ego. Tam właśnie poznała znanych fizyków – Jeana Perrina, Charlesa Mauraina czy AimeCottona. Skłodowska za dnia studiowała, a wieczorami udzielała korepetycji, z trudem zarabiając na utrzymanie. Dwa lata po przyjeździe do Francji Maria otrzymała licencjat z fizyki, rozpoczynając jednocześnie pracę w przemysłowym laboratorium zakładów Lippmanna. W 1894 roku otrzymała drugi licencjat, tym razem z matematyki. Wiosną tego samego roku poznała Piotra Curie, doktoranta w laboratorium Becquerela. W 1895 roku Maria i Piotr byli już małżeństwem. Pracując w laboratorium, nie mieli dla siebie zbyt wiele czasu, dlatego też starali się dzielić wspólne pasje – długie wycieczki rowerowe i zagraniczne wyjazdy. Dzięki małżeństwu z Piotrem Maria zyskała nie tylko miłość, ale również partnera i wspaniałego współpracownika. Doczekali się wspólnie dwóch córek.

Badania nad radioaktywnością
W grudniu 1895 roku niemiecki fizyk, Wilhelm Roentgen odkrył promieniowanie, które jest w stanie przeniknąć m.in. przez grubą warstwę drewna czy ludzkie ciało. Kilka miesięcy później, Francuz Henri Becquerel zauważył, że minerały zawierające uran również emitują pewne promieniowanie. Maria Skłodowska – Curie zdecydowała się przyjrzeć bliżej promieniowaniu uranu. Zaczęła od zbadania różnych związków chemicznych zawierających uran. Udało jej się zauważyć, że natężenie promieniowania zależy tylko od ilości uranu w danym związku i nie ma nic wspólnego z takimi właściwościami fizycznymi jak gęstość, stan skupienia czy wilgotność. Zaobserwowała też, że związki zawierające inny rzadki pierwiastek - tor, również emitowały promieniowanie. Pragnąć opisać zachowanie tych pierwiastków, Skłodowska–Curie stworzyła pojęcie radioaktywności.

Odkrycie polonu i radu
Stosunkowo dużo czasu w laboratorium Maria poświęcała badaniu blendy uranowej. Już w kwietniu 1898 roku doszła do wniosku, że ten złożony związek chemiczny musi zawierać śladowe ilości pierwiastka bardziej radioaktywnego niż uran.Wobec tego odkrycia, Piotr i Maria zdecydowali się trzy miesiące później na wspólną publikacje artykułu, w którym ogłosili odkrycie nowego pierwiastka chemicznego. Oddając hołd ojczyźnie Marii zdecydowali się nazwać go polonem. 26 grudnia tego samego roku małżeństwo Curie ogłosiło istnienie kolejnego bardzo radioaktywnego pierwiastka nazwanego ze względu na swoje właściwości radem. Po przerobieniu około tony blendy uranowej udało im się wyizolować jedną dziesiątą grama chlorkuradu. Ostatecznie, do roku 1910, Marii udało się otrzymać czysty pierwiastek chemiczny–rad. Maria zdecydowała się nie opatentować procesu izolacji radu, dzięki czemu społeczność naukowa mogła korzystać z jej odkrycia bez ograniczeń. Niestety, ani Maria, ani Piotr Curie nie zdawali sobie sprawy z niezwykle destrukcyjnego wpływu promieniowania radioaktywnego na człowieka. Za badania prowadzone w nieodpowiednich warunkach przyszło im zapłacić dużą cenę.

Kariera naukowa
Odkrycie przez Henri Becquerela zjawiska radioaktywności w roku 1896 było motorem napędowym dla badań Marii i Piotra Curie. Maria, która została następczynią męża na stanowisku kierownika laboratorium fizyki na Sorbonie, opracowała własną metodę izolacji radu z radioaktywnego materiału. Udało jej się zdobyć wystarczające ilości tego pierwiastka do zbadania jego właściwości, zwłaszcza tych terapeutycznych. Skłodowska – Curie aktywnie promowała stosowanie radu w celu łagodzenia różnych dolegliwości, a w czasie I wojny światowej, wraz ze swoja córka Ireną, osobiście poświęciła się opracowaniu środka leczniczego.
Maria pozostawała oddana nauce przez całe swoje życie. Znacznie przyczyniła się do stworzenia w warszawie laboratorium radioaktywności. W uznaniu za zasługi została członkiem Konferencji Fizyków Solvaya oraz Komitetu Współpracy Intelektualnej Ligi Narodów. Swoją pracę udokumentowała licznymi publikacjami. O jej zasługach świadczą otrzymane nagrody. Wraz z mężem uzyskała wiele honorowych tytułów, dyplomów z medycyny czy prawa, a także nominacji do społeczności naukowych całego świata.

Nagrody i wyróżnienia
W 1903 roku Szwedzka Królewska Akademia Nauk przyznała Piotrowi Curie, Marii Curie i Henri Becquerelowi Nagrodę Nobla z dziedziny fizyki w uznaniu za zasługi w badaniu zjawiska radioaktywności. Tym samym Maria Skłodowska – Curie została pierwszą w historii noblistką wśród kobiet.  8 lat później otrzymała tę nagrodę po raz drugi, tym razem z dziedziny chemii. Po raz kolejny stałą się prekursorem, nikt wcześniej nie mógł się pochwalić dwukrotnym zdobyciem Nobla. Maria, stając się jednym z najbardziej znanych naukowców, swoją pracą i poświęceniem zasłużyła sobie na honor i szacunek. Była pierwszą i jedyną kobietą, którą pochowano w paryskim Panteonie. Uniwersytet Piotra i Marii Curie to jedna z największych placówek naukowo – techniczno – medycznych w całej Francji, spadkobierca wydziału nauk ścisłych paryskiej Sorbony. W budynkach tej uczelni znajduje się laboratorium, w którym po raz pierwszy otrzymano rad.

 Późne lata i śmierć
Wraz z końcem 1920 roku rozpoczęły się problemy zdrowotne Marii – ciągłe zmęczenie, bóle głowy i gorączki. Towarzyszyło jej nieustanne brzęczenie w uszach i stopniowa utrata wzroku, tylko częściowo związana z kataraktą. Skłodowska długo nie przyjmowała do wiadomości, że pierwiastek, który odkryła z mężem, jest tak niebezpieczny. W końcu jednak nie miała wyboru – pogodziła się  z faktem, że rad jest szkodliwy dla zdrowia. Co ciekawe , nie zaprzestała jednak swoich badań. Na początku lat 30 – tych jej zdrowie uległo znacznemu pogorszeniu, a lekarze zdiagnozowali  u niej anemię złośliwą, spowodowaną nadmierną ekspozycją na radioaktywne promieniowanie. W 1934 roku Maria Skłodowska – Curie po raz ostatni  odwiedziła Polskę, a kilka miesięcy później zmarła. Przyczyna zgonu – niedokrwistość aplastyczna  - niemal na pewno była  skutkiem oddziaływania radioaktywnego. Wówczas nie zważano na szkodliwe właściwości pierwiastków, a większość badań nad nimi przeprowadzano bez jakiejkolwiek ochrony.

Wkład w rozwój nauki

• Maria Skłodowska – Curie wraz z mężem Piotrem Curie odkryli dwa nowe pierwiastki promieniotwórcze: rad i polon. Małżonkowie Curie wyizolowali jakościowo obydwa pierwiastki, później Maria uzyskała je w stanie czystym.
• Jako pierwsi wykorzystali radioaktywność do odkrycia i wyizolowania nowych pierwiastków chemicznych
• Maria Skłodowska – Curie jest twórcą radiochemii, tj. chemii pierwiastków promieniotwórczych. Ona również stwierdziła, że promieniowanie substancji radioaktywnych powoduje reakcje chemiczne. To był początek chemii radiacyjnej.
• Za darmo udostępniła technologię wyizolowania radu oraz polonu zainteresowanym naukowcom oraz producentom.
• Ernest Rutherford używał próbki radu otrzymanej przez pp. Curie, do bombardowania cienkiej folii złota cząstkami alfa. Dane uzyskane w ten sposób doprowadziły do sformułowania planetarnego modelu atomowego, który po dalszych udoskonaleniach jest nadal istotną koncepcją. W 1919 r. E. Rutherford przez bombardowanieatomów azotu cząstkami alfa przeprowadził pierwszą sztuczną reakcję jądrową. Bez badań Marii Skłodowskiej – Curie historia badań jądrowych i atomowych potoczyłaby się inaczej.
• Po wyizolowaniu polonu i  radu wiele jej badań ukierunkowanych było na wykorzystanie substancji radioaktywnych w medycynie, szczególnie w diagnostyce oraz leczeniu raka.

Kalendarium
„Jest to taka niewielka, zwykła historia. Urodziłam się w Warszawie, w rodzinie profesorskiej. Wyszłam za mąż za Piotra Curie. Miałam dwoje dzieci. Dzieło moje naukowe wykonałam we Francji” – tak pisała o swoim życiu Maria Skłodowska – Curie.
•    7 listopada 1867 r. – w Warszawie, w domu przy ul. Freta 16 na świat przyszła Maria, piąte, najmłodsze dziecko Bronisławy z Boguskich i Władysława Skłodowskich – późniejsza najsłynniejsza kobieta naukowiec, autorka pionierskich prac z fizyki i chemii jądrowej, dwukrotna laureatka nagrody Nobla, pierwsza kobieta profesor Sorbony
•    1883 r. – ukończyła ze złotym medalem III Żeńskie Gimnazjum Rządowe w Warszawie
•    1886 – 1889 – pracowała  jako guwernantka
•    1889–1891 – była  słuchaczką tajnego Uniwersytetu Latającego, rozpoczęła prace badawcze w pracowniach Muzeum Przemysłu i Rolnictwa (obecnie siedziba Centralnej Biblioteki Rolniczej)
•    1891 r. – wyjechała do Paryża, gdzie rozpoczęła studia na Sorbonie
•    1895 r. – wyszła za mąż za francuskiego fizyka Piotra Curie
•    1896 r. – rozpoczęła badania soli uranu
•    1897 r. – urodziła  córkę Irenę, późniejszą Joliot-Curie,  również laureatkę Nagrody Nobla
•    1898 r. – w rezultacie kilkuletnich badań, które  prowadziła  wraz z mężem, dokonała odkrycie polonu i radu
•    1903 r. – uzyskała  stopień doktora na Sorbonie
              -  wraz z Henri Becquerelem i Piotrem Curie otrzymała Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki za odkrycie promieniotwórczości i pierwiastków promieniotwórczych
•    1904 r. – urodziła  drugą córkę – Ewę
•    1906 r. – mąż, Piotr Curie,zginął  pod kołami wozu konnego
•    1911 r. – została uhonorowana Nagrodą Nobla w dziedzinie chemii
•    1912 r. – zainicjowała powstanie Instytutu Radowego w Paryżu
•    1913 r. – otworzyła  w Warszawie pierwszą pracownię radiologiczną Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, którego została honorowym dyrektorem
•    1926 r. – uzyskała tytuł doktora honoris causa Politechniki Warszawskiej
•    1932 r. – podczas swojej ostatniej wizyty w Polsce w obecności prezydenta RP Ignacego Mościckiego dokonała otwarcia utworzonego z jej inicjatywy Instytutu Radowego w Warszawie
•    4 lipca 1934 roku – umarła we francuskiej klinice w Passy, została pochowana obok męża w jego rodzinnej miejscowości Sceaux pod Paryżem
•    1995 r. – prochy Marii i Piotra Curie zostały złożone w paryskim Panteonie

Słynne cytaty Marii Skłodowskiej – Curie i o … Marii Skłodowskiej – Curie

• Niczego w życiu nie należy się bać, należy to tylko zrozumieć.
• Gimnazjum – pensja – nauka – uczniowie: to nuta przewodnia młodości Marii Skłodowskiej. I ona sama, i wszyscy koło niej mają bezpośredni związek z nauką, szkołą. Nawet jej dom, cały świat musi się Marii wydawać jedną wielka szkołą, a ludzie dzielą się w jej pojęciu na dwie tylko kategorie: uczniów i nauczycieli, których wspólnym celem życiowym jest – wyłącznie i jedynie – nauka. ( Ewa Curie – „Maria Curie”)
• Nauka leży u podstaw każdego postępu, który ułatwia życie ludzkie i zmniejsza cierpienie.
• Całą swoja wolę skupiłam na studiach (…).Rozdzielałam czas między wykłady, laboratoria pracę w bibliotece. Wieczorami pracowałam u siebie, częstokroć do późnej nocy. Wszystko, co widziałam nowego i czego sięuczyłam, zachwycało mnie. Było to dla mnie jakby objawienie nowegoświata wiedzy, do którego nareszcie otwarto mi wolny dostęp. ( z listu do brata Józefa)
• Jestem z tych, którzy wierzą, że nauka jest czymś bardzo pięknym.
• A jednak właśnie w tej nędznej szopie spędziliśmy najlepsze i najszczęśliwsze dni tego życia, wyłącznie poświęconego pracy. Często przygotowywałam tam na miejscu posiłek, abyśmy nie musieli przerywać jakiejś szczególnie ważnej roboty. Czasem cały dzień schodził mi na mieszaniu jakiegoś gotującego się roztworu mieszadłem, prawie równie dużym jak ja sama. Wieczorem padałam ze zmęczenia. ( z „Autobiografii” M. Skłodowskiej – Curie)
• Rad nie powinien wzbogacić nikogo. Należy do wszystkich ludzi.
• Właściwie z góry wie, jaki będzie rezultat jej badań: próbki, które zawierają tor lub uran, okażą się promieniotwórcze; te, które go nie zawierają, będą „nieaktywne”. Fakty potwierdzają to przewidywanie. Maria odkłada ciała „nieaktywne” i z drobiazgową dokładnością mierzy promieniowanie tamtych, ‘aktywnych”. ( Ewa Curie – „Maria Curie”)
• Są uczeni – sadyści, którzy chętniej wyszukują błędy, niż stwierdzają prawdę.
• (…) Maria, obrawszy za temat swej pracy doktorskiej badania nad promieniami uranu, wykryła, że również i inne pierwiastki wysyłają podobne promienie. Wiemy, iż w wyniku badań nad licznymi rudami oznajmiła istnienie nowego pierwiastka chemicznego, bardzo silnie promieniotwórczego. ( Ewa Curie – „Maria Curie”)
• Trzeba mieć wytrwałość i wiarę w siebie. Trzeba wierzyć, że człowiek jest do czegoś zdolny i osiągnąć to za wszelką cenę.
• Człowiek nigdy nie ogląda się na to, co zrobione, ale na to patrzy, co ma przed sobą do zrobienia.
• Im bardziej się człowiek starzeje, tym mocniej czuje, że umiejętność cieszenia się chwilą bieżącą jest cennym darem podobnym do stanu łaski. ( z listu do siostrzenicy Hanny Szalayówny)
• Pani Curie jest - ze wszystkich ludzi na świecie jedynym niezepsutym przez sławę człowiekiem. (Albert Einstein)

Informacje o Patronce ZST, Marii Skłodowskiej – Curie, zredagowano na podstawie materiałów dostępnych w szkolnej bibliotece. Zainteresowanych  życiem i dokonaniami Noblistki zapraszamy do skorzystania  z następujących pozycji:
1.    Bachanek Stanisława, Na ścieżkach życia Marii Skłodowskiej-Curie, Warszawa 2006
2.    Biliński Lucjan, Z Mazowsza do sławy paryskiego Panteonu, Warszawa 2003
3.    Brian Denis, Rodzina Curie, Warszawa 2006
4.    Cieśliński Paweł, Majewski Jerzy S., Spacerownik śladami Marii Skłodowskiej-Curie, Warszawa 2011
5.    Cotton Eugenia, Rodzina Curie i promieniotwórczość, Warszawa 1965
6.    Curie Ewa, Maria Curie, Warszawa 1972
7.    Giroud Francoise, Maria Skłodowska- Curie, Warszawa 1987
8.    Goldsmith Barbara, Geniusz i obsesja : wewnętrzny świat Marii Curie, Wrocław 2006
9.    Hurwic Józef, Maria Skłodowska-Curie, Warszawa 1967
10.    Hurwic Józef, Maria Skłodowska-Curie i promieniotwórczość, Warszawa 1993
11.    Lekcje Marii Skłodowskiej-Curie : notatki Izabelle Chavannes z 1907 roku, Warszawa 2004
12.    Maria Skłodowska- Curie, Warszawa 2011
13.    Maria Skłodowska-Curie : fotobiografia, Aut. Oprac. Maciej Sadowski, Warszawa 2011
14.    Maria Skłodowska-Curie : kobieta uczona, Warszawa 2008
15.    Quinn Susan, Życie Marii Curie, Warszawa 1997
16.    Skłodowska-Curie Maria, Autobiografia i wspomnienia o Piotrze Curie, Warszawa 2004
17.    Skłodowska-Curie Maria, Piotr Curie, Warszawa 1953
18.    Wkład Marii Skłodowskiej-Curie do nauki : szkice monograficzne, Red. Józef Hurwic, Warszawa 1954
19.    Wołczek Olgierd, Maria Skłodowska-Curie, Warszawa 1985
Zachęcamy również do odwiedzenia strony internetowej  Muzeum  Marii Skłodowskiej - Curie w Warszawie:
http://muzeum-msc.pl/

historia

Kategoria: O szkole

13 luty 2014

Odsłony: 30797

Historia naszej szkoły sięga 1964 roku, kiedy przy budującym się kombinacie nawozów sztucznych utworzono Zasadniczą Szkołę Przyzakładową. Nabór do trzech klas pierwszych o specjalności "aparatowy procesów chemicznych", przeprowadził Dział Kadr i Szkolenia Zakładów Azotowych w Budowie. Do pracy szkoleniowo - produkcyjnej zatrudniono  początkowo  trzech  pracowników  -  Ryszarda  Czerskiego,  Jerzego  Bińczaka i Mariana Szklarza, który objął kierownictwo szkoły.

Trzy lata później powołano do życia Zespół Szkół Chemicznych, którego patronką została wybitna polska uczona Maria Skłodowska-Curie. Wspaniała uroczystość odbyła się 18 listopada w dniach obchodów setnej rocznicy urodzin wielkiej uczonej. Wiceminister przemysłu chemicznego T. Kowalski odczytał akt powołania ZSCh i nadania mu imienia. Odsłonięto tablicę pamiątkową umieszczoną przy wejściu do budynku. Nauczyciele zasadzili drzewa przed szkołą, a uczniowie klas pierwszych złożyli uroczyste ślubowanie na sztandar szkoły, ufundowany przez Komitet Rodzicielski. Ślubowanie klas pierwszych w Dniu Patronki Szkoły stało się odtąd tradycją i jest poprzedzane konkursem wiedzy o życiu i pracy uczonej.
Oddano także do użytku nowo wybudowany internat na 250 miejsc, którym kierował Stanisław Sykut, a pierwszymi wychowawcami byli Irena Kuszyk, Eugenia Olszak, Danuta Gajowiak i Kazimierz Żyłka. Internat w 1982r. zamieniono na Bursę Szkolnictwa Zawodowego, obecnie wchodzącą w skład Regionalnego Centrum Kształcenia Ustawicznego (RCKU).

Wielki wpływ na funkcjonowanie Zespołu Szkół Chemicznych wywarł dyrektor mgr inż. Kazimierz Kotliński, który zapewnił sobie ważne miejsce w pamięci uczniów. Propagator racjonalizacji i innowacji pedagogicznych, wspierany był gronem wspaniałych nauczycieli. Efektami wspólnej pracy były zdobywane przez uczniów laury na polu naukowym, sportowym, racjonalizacji i wynalazczości. Wprowadzono nauczanie problemowe w grupach jedno-  i  wielopoziomowych,  które  miało  mobilizować  ucznia do twórczego samodzielnego myślenia i uczyć współodpowiedzialności za rezultaty osiągnięte w grupie. W szkole działały zespoły taneczne, orkiestra, koło recytatorskie, fotograficzne i sportowe. W trosce o wychowanie estetyczne młodzieży nawiązano w 1970 współpracę z Filharmonią Lubelską, która przez 20 lat raz w miesiącu dawała w szkole koncerty muzyki poważnej i rozrywkowej. W grudniu 1976 r. otwarto w szkole Izbę Pamięci i Tradycji, zorganizowaną staraniem wielu uczniów i nauczycieli.
W latach 1981-1990 dyrektorem szkoły był mgr Mieczysław Piwkowski, który kontynuował    rozwój  szkoły.  Wybudowano  nową  szatnię,  a  szkolna  biblioteka  mogła przenieść swoje zbiory do obszernych pomieszczeń. Mimo że nie były to łatwe lata dla oświaty, szkoła zachęcała uczniów do przebywania w jej murach także po zakończeniu lekcji. Liczne koła zainteresowań: sportowe, fotograficzne, taneczne, recytatorskie, orkiestra, koła przedmiotowe gromadziły wielu chętnych. Dużą popularnością cieszyło się harcerstwo (działały 13DHS i 19DHS „Czarni”) i  koło turystyki krajoznawczej, którym opiekowała się p. Zofia Skocz. Koniec lat osiemdziesiątych zaowocował także powstaniem w naszej szkole BISu (Biuletyn Informacyjny Samorządu) - pierwszej w Puławach, niezależnej gazetki szkolnej.

W 1990 roku przemianowano szkołę na Zespół Szkół Technicznych , a jej kierownictwo objął mgr Józef Siekierski. Na zastępcę wybrano mgr Annę Turketti - Kluziak. Kierownikiem laboratorium został  mgr  inż.  Jerzy  Stoś  -  Wierzbowski,  a  kierownictwo w warsztatach szkolnych objęli mgr inż. Andrzej Łucjanek i mgr inż. Andrzej Próchniak. Zgodnie ze zmianami w oświacie ograniczono szkolnictwo zawodowe i utworzono klasy liceum ogólnokształcącego o profilu matematyczno-informatycznym, z  autorskim programem nauczania  elementów  informatyki.  Postanowiono  czynić  szkołę  nowoczesną w wymiarze społecznym, technicznym i organizacyjnym, kontynuować dobre tradycje szkoły w wychowaniu, poziomie nauczania, atmosferze, uznać dobro ucznia jako nadrzędne w pracy szkoły.   Nowa   koncepcja   kierowania   szkołą   została   oparta   na   zasadach   demokracji i współodpowiedzialności dyrekcji, rady pedagogicznej, nauczycieli i rodziców. Położono nacisk na rozwijanie różnych form samorządności wśród uczniów i partnerstwa w stosunku nauczyciel - uczeń. Ogrom zmian gospodarczych, społecznych i politycznych, zaowocował 1 lutego 1990 roku przekazaniem szkoły przyzakładowej przez Zakłady  Azotowe Kuratorium Oświaty i Wychowania.

W 1993 roku powstała Policealna Szkoła Zawodowa kształcąca techników informatyków, których fachowość była bardzo wysoko oceniana na lokalnym rynku pracy. W klasach wszystkich typów szkół prowadzono zajęcia przygotowujące do wejścia na rynek pracy, finansowane w części przez Fundację Batorego.
Szkoła powiększyła się, powstały nowe, dobrze wyposażone pracownie informatyczne, sala do ping ponga i siłownia. Do dyspozycji uczniów i nauczycieli została oddana także nowa aula, gabinety - dentystyczny i pielęgniarki szkolnej (mieszczące się dotychczas w budynku bursy). W 1996 roku, dzięki dotacji przyznanej na ten cel przez Kuratorium Oświaty, przeprowadzono remont szkoły: położono nowe podłogi na korytarzach, przebudowano ściany sali gimnastycznej i korytarzy .
 
W 1999 roku, w wyniku reorganizacji administracji państwowej, powstaje Powiat Puławski, który stając się nowym organem prowadzącym naszą szkołę, przejmuje jej finansowanie od Kuratorium Oświaty.
Mimo trudności finansowych nie zmalały starania szkoły o wysoki poziom wymagań. Nową formą zachęty dla uczniów są stypendia przyznawane po pierwszym semestrze i na koniec roku. Szkoła stara się udzielać fachowego wsparcia uczniom zagrożonym patologiami społecznymi, a pedagog szkolny i wychowawcy współpracują ze specjalistycznymi instytucjami.  Nową   formą   pracy   wychowawczej   jest   uczestnictwo   klas   pierwszych w zajęciach integracyjnych. Szkoła w dalszym ciągu odczuwa i wysoko sobie ceni życzliwe zainteresowanie  i  materialne  wsparcie  za  strony  Zakładów  Azotowych,  Urzędu    Miasta i firmy "PiAZAP".
Po rozstrzygnięciu konkursu z dniem 1 września 2002 roku stanowisko dyrektora ZST objął mgr inż. Henryk Głos  (i  pełni  tę  funkcję  do  dziś).  Wicedyrektorem  została mgr Elżbieta Niechaj. V Zjazd absolwentów szkoły i jej 35 lecie stały się okazją do wielu zmian: wyremontowano salę gimnastyczną, ocieplono budynek, wymieniono okna i pokrycie dachu, urządzono nowe wnętrza dla biblioteki, wyremontowano szatnię oraz sale lekcyjne. Ponieważ biblioteka znacznie powiększyła swoje zbiory, postanowiono ułatwić jej funkcjonowanie przez zastosowanie programu komputerowego. Była to pierwsza informatyzacja biblioteki w Puławach. W trosce o bezpieczeństwo uczniów zadbano też o system alarmowy i monitoring wizyjny.

Dbając o ciekawą ofertę edukacyjną od 2004 roku zaproponowano nowym uczniom naukę  w  klasie  sportowej,  zacieśniając  tym  samym  współpracę  z  Klubem  Sportowym „Wisła”. Powrócono też do dobrych tradycji propagowania wśród naszych uczniów honorowego krwiodawstwa. W 2005 roku dokonano kolejnej reorganizacji – szkolne warsztaty stały się bazą dla stworzenia Centrum Kształcenia Praktycznego (CKP). Od tego czasu szkoła rozszerza kształcenie zawodowe w technikum. Chętni mogą zdobyć zawód technika technologii chemicznej, a od 2007 roku technika analityka. W 2008 roku powstała klasa, w której można zdobyć zawód technika informatyka, a w 2011 – technika teleinformatyka.
Szkoła dzięki funduszom MEN i unijnym stale wymienia przestarzałe komputery na nowe i uzupełnia pomoce naukowe.
Utrzymujemy i rozwijamy wymianę młodzieżową pomiędzy VTI w Izegem w Belgii oraz Bishop Vesey"s Grammar School w Birmingham w Anglii.
 
1 września 2011 roku miało miejsce bardzo ważne wydarzenie w życiu naszej społeczności. Było to uroczyste podpisanie umowy patronackiej z Zakładami Azotowymi Puławy. Historia zatoczyła koło… Dla szkoły i naszych uczniów otworzyły się nowe możliwości.

O patronie

Kategoria: O szkole

13 luty 2014

Super User

Odsłony: 4314

Maria Skłodowska–Curie to fizyk i chemik. Dzięki ilościowemu podejściu do badań wraz z mężem Piotrem Curie odkryła dwa radioaktywne pierwiastki – polon i rad. Jako pierwsza stwierdziła, że prześwietlanie substancji radioaktywnych wywołuje reakcje chemiczne. Tak narodziła się chemiaradiacyjna. Maria Skłodowska–Curie jest również twórcą radiochemii oraz radiologii, której to poświęciła się przede wszystkim w latach 20 i 30 ubiegłego stulecia. Maria Skłodowska–Curie została dwukrotnie wyróżniona Nagrodą Nobla: w 1903 roku wraz z mężemi H.Becquerelem za odkrycie radioaktywności, a w 1911 z chemii (była wtedy profesorem na Sorbonie) za wkład w rozwój chemii poprzez odkrycie polonu i radu i badania nad chemią związków tych pierwiastków.

Dzieciństwo

Maria przyszła na świat 7 listopada 1867 roku w warszawie. Była najmłodszą pośród pięciorga dzieci Władysława i Bronisławy, Zofii, Józefa, Bronisławy, Heleny i właśnie Marii. Jej dzieciństwo zostało naznaczone śmiercią jednej z sióstr, Zofiii matki. Wydarzenia te bardzo Marię zmieniły, były najprawdopodobniej przyczyną porzucenia katolicyzmu. Władysław i Bronisława wychowywali swoje dzieci na patriotów. Już w dzieciństwie Maria wykazywała się wspaniałą pamięcią i koncentracją,   błyskawicznym   myśleniem   oraz   nadzwyczajna pracowitością. Zdarzało się,że odmawiała jedzenia i snu,byle tylko nie przerywać nauki.

Edukacja

W wieku 16 lat Skłodowska ukończyła naukę w gimnazjum dla dziewcząt, zdobywając złoty medal za najlepsze wyniki w nauce. W wieku 17 lat zdecydowała się rozpocząć pracę zarobkową, a większość środków finansowych przekazywała swojej siostrze Bronisławie, która studiowała medycynę w Petersburgu. W zamian za to Bronisława obiecała swoje wsparcie, gdy przyjdzie czas na studia Marii. Obietnica ta została dotrzymana, obie siostry przez całe życie niestrudzenie pracowały i okazywały wzajemne poświęcenie.

Pierwsza praca

Po dwóch latach udzielania korepetycji dzieciom z bogatych rodzin, Maria doszła do wniosku, że nie oszczędza pieniędzy efektywnie. Przez kolejne trzy lata pracowała jako dobrze opłacana guwernantka. Została zatrudniona przez właściciela fabryki cukru buraczanego, aby kształcić jego dzieci. Maria w wolnym czasie uczyła dzieci polskich robotników, mimo że w ten sposób ogromnie narażała się władzom rosyjskim. Pozostałą część wolnego czasu poświęcała na czytanie książek z wielu dziedzin nauki. Równolegle z chemia i fizyką zajmowała się socjologią i literaturą. Kiedy okazało się, że bliższe jej są przedmioty ścisłe, zaczęła pobierać lekcje chemii od jednego z chemików zatrudnionych w fabryce.

Małżeństwo

W 1891 roku Maria udała się do Paryża, gdzie na Sorbonie miała możliwość uczęszczania na wykłady Paula Appella, Gabriela Lippmanna i Edmoonda Bouty’ego. Tam właśnie poznała znanych fizyków – Jeana Perrina, Charlesa Mauraina czy Aime Cottona. Skłodowska za dnia studiowała, a wieczorami udzielała korepetycji, z trudem zarabiając na utrzymanie. Dwa lata po przyjeździe do Francji Maria otrzymała licencjat z fizyki, rozpoczynając jednocześnie pracę w przemysłowym laboratorium zakładów Lippmanna. W 1894 roku otrzymała drugi licencjat, tym razem z matematyki. Wiosną tego samego roku poznała Piotra Curie, doktoranta w laboratorium Becquerela. W 1895 roku Maria i Piotr byli już małżeństwem. Pracując w laboratorium, nie mieli dla siebie zbyt wiele czasu, dlatego też starali się dzielić wspólne pasje – długie wycieczki rowerowe i zagraniczne wyjazdy. Dzięki małżeństwu z Piotrem Maria zyskała nie tylko miłość, ale również partnera i wspaniałego współpracownika. Doczekali się wspólnie dwóch córek.

Badania nad radioaktywnością

W grudniu 1895 roku niemiecki fizyk, Wilhelm Roentgen odkrył promieniowanie, które jest w stanie przeniknąć, m.in. przez grubą warstwę drewna czy ludzkie ciało. Kilka miesięcy później, Francuz Henri Becquerel zauważył, że minerały zawierające uran również emitują pewne promieniowanie. Maria Skłodowska – Curie zdecydowała się przyjrzeć bliżej promieniowaniu uranu. Zaczęła od zbadania różnych związków chemicznych zawierających uran. Udało jej się zauważyć, że natężenie promieniowania zależy tylko od ilości uranu w danym związku i nie ma nic wspólnego z takimi właściwościami fizycznymi jak gęstość, stan skupienia czy wilgotność. Zaobserwowała też, że związki zawierające inny rzadki pierwiastek, tor, również emitowały promieniowanie. Pragnąć opisać zachowanie tych pierwiastków, Skłodowska–Curie stworzyła pojęcie radioaktywności.

Odkrycie polonu i radu

Stosunkowo dużo czasu w laboratorium Maria poświęcała badaniu blendy uranowej. Już w kwietniu 1898 roku doszła do wniosku, że ten złożony związek chemiczny musi zawierać śladowe ilości pierwiastka bardziej radioaktywnego niż uran.Wobec tego odkrycia, Piotr i Maria zdecydowali się trzy miesiące później na wspólną publikacje artykułu, w którym ogłosili odkrycie nowego pierwiastka chemicznego. Oddając hołd ojczyźnie Marii zdecydowali się nazwać go polonem. 26 grudnia tego samego roku małżeństwo Curie ogłosiło istnienie kolejnego bardzo radioaktywnego pierwiastka nazwanego ze względu na swoje właściwości radem. Po przerobieniu około tony blendy uranowej udało im się wyizolować jedną dziesiątą grama chlorkuradu. Ostatecznie, do roku 1910 Marii udało się otrzymać czysty pierwiastek chemiczny–rad. Maria zdecydowała się nie opatentować procesu izolacji radu, dzięki czemu społeczność naukowa mogła korzystać z jej odkrycia bez ograniczeń. Niestety ani Maria, ani Piotr Curie, nie zdawali sobie sprawy z niezwykle destrukcyjnego wpływu promieniowania radioaktywnego na człowieka. Za badania prowadzone w nieodpowiednich warunkach przyszło im zapłacić dużą cenę.

Kariera naukowa

Kierunki kształcenia

10 październik 2012

Strona w budowie przejdź do rekrutacji